درس نوزدهم Archicad مقدماتی

اصول کلی ایجاد (رسم) یک المان:

ابزار مرتبط با المان را از Tool Box (جعبه ابزار) انتخاب کرده و سپس پنجرهٔ تنظیمات آن را باز می‌کنیم.

تنظیمات مورد نظر خود را برای رسم المان‌ها با وضعیت‌های مختلف و اهداف مورد نظر تنظیم می‌کنیم. ما می‌توانیم یک Favorite (تنظیمات مورد علاقه) را (که تنظیمات از پیش

تعریف شده برای المان است) با استفاده از دکمه‌های موجود در بالای پنجره Tool Setting (تنظیمات ابزار) انتخاب کنیم.

پانل‌های موجود در پنجرهٔ تنظیمات لیستی از قلم، مواد و گزینه‌های خطوط را برای Outines، Cut Surfaces، Core Structure و دیگر پارامترهایی که قابل استفاده می‌باشند، فراهم

می‌کنند.

برای اجرای فرمان یا ترسیم عنصر، یک هندسی را از پالت Info (اطلاعات) انتخاب می‌کنیم. این روش‌ها به ما اجاره می‌دهند تا اشکال مختلفی مانند مسطح، منحنی، زنجیره‌ای، چرخیده

یا چند ضلعی از المان را ایجاد کنیم.

المان را در پنجره پلان رسم می‌کنیم.

روش‌های دیگری هم برای ایجاد المان وجود دارند این روش‌ها عبارتند از:

استفاده از ابزار Magic wand (عصای جادویی) برای ایجاد المانهایی با شکل غیر متعارف (این ابزار در پالت  Control وجود دارد).

ایجاد کپی از المان‌های موجود

استفاده از دستورات Roof marker (سقف ساز) و Truss Marker (ایجاد چوب بست) از زیر منوی Design Extras در منوی Design.

باز کردن پنجره سه بعدی

برای باز کردن یا فعال کردن پنجره سه بعدی یکی از موارد زیر را انجام می‌دهیم:

-    کلید F3 را می‌فشاریم.
-    ازمنوی Window دستور Window 3D را انتخاب می‌کنیم.
-    در نوار ابزار Mini-Navigator یا 3Dvisualization، روی آیکن Window 3D کلیک می‌کنیم.

دستورات مرتبط با پنجرهٔ سه بعدی

دستوراتی که روی نمایش المان‌ها در پنجرهٔ سه بعدی تاثیر گذارند در زیر منوی Elements In 3D View از منوی View وجود دارند. این دستورات در نوار ابزار Visualization 3D

نیز وجود دارند. در ادامه جزئیات کار با پنجرهٔ سه بعدی را می‌آموزیم. برای نمایش نوار ابزار Visualization 3D فقط کافی است که روی نوار ابزار استاندارد کلیک راست و فرمان

Visualization 3D را انتخاب کنیم.

پنجره 3D Window Setting

در پنجره 3D Window Setting گزینه‌های مختلفی وجود دارد که توضیح آن‌ها در این مرحله از آموزش چندان ضروری نیست. ما به تدریج در قسمت‌های مختلف به این پنجره مراجعه

کرده و از دستورات موجود درآن استفاده خواهیم کرد. اما برای اینکه اندکی با دستورات موجود آشنا شده و تاثیرات گزینه‌های مختلف را در هنگام کار در پنجرهٔ سه بعدی مشاهده کنیم. به

بررسی اجمالی گزینه‌های موجود خواهیم پرداخت.

3D Engline: موتور گرافیکی را برای نمایش موضوعات درپنجره3D Window Setting انتخاب می‌کنیم.
Mode: نحوه نمایش موضوعات را انتخاب می‌کنیم، مانند نمای سیمی، خطوط پنهان، سایه دار.
Hidden Line Modes: نوع سایه گذاری موضوعات را تعیین می‌کند.
Contours: تعیین کننده خطوط پیرامون موضوعات است.
Vectorial 3D Hatching: هاشور گذاری سه بعدی را فعال می‌کند. در این حالت موضوعاتی که دارای بافت‌های سه بعدی هاشوردار هستند، با هاشور نمایش داده می‌شوند.
Transparency in shading: سبب ایجاد شفافیت در موضوعاتی می‌شود که از مواد (Material) شفاف استفاده می‌کنند. در این حالت موضوعات از میان موضوعات شفاف دیده خواهند شد. اگر این گزینه را Off کنیم، موضوعات شفاف به صورت مات ظاهر خواهند شد.
Vectorial Sun Shadows: سبب نمایش سایه‌ها در مدل می‌شود.
Window Size in pixels: اندازه افقی و عمودی پنجره سه بعدی را تعیین می‌کند.
Line Weight: ضخامت خطوط پیرامون را در پنجره سه بعدی تعیین می‌کند.
Single Color: ازیک رنگ یک دست در پس زمینه پنجره سه بعدی استفاده می‌کند (بطور پیش فرض این رنگ سفید است).
As in photo Rendering: از یک تصویر در پس زمینه پنجره سه بعدی استفاده می‌کند. ما این تصویر را در پنجرهٔ تعریف می‌کنیم.